Tip:
Highlight text to annotate it
X
КНІГА II: трагедыя Кіраўнік X.
Мадэмуазель. дэ Kercadiou хадзіў да цёткі ў яркі сонечны свет раніцай у нядзелю ў
Сакавіка на шырокую тэрасу Шато дэ Sautron.
Для аднаго з яе натуральнай саладосцю размяшчэння яна была дзіўна раздражняльнымі з
позна, выяўляючы прыкметы цынічным мірскага, які перакананы, мадам. дэ
Sautron больш чым калі-небудзь, што яе брат
Квинтин быў скандальна праводзіцца навучанне дзіцяці.
Яна з'явілася, каб быць праінструктаваныя усё тое, пра што дзяўчына лепш невуцкія,
і ведаюць усё тое, што дзяўчына павінна ведаць.
Па крайняй меры, была кропка гледжання г-ні. дэ Sautron.
"Скажы мне, мадам", прамовіў Аліне ", усе людзі звяры?"
У адрозненне ад свайго брата, спадарыня графіня была высокага росту і велічна пабудаваны.
За некалькі дзён да яе шлюбу з М. дэ Sautron, злы народных апісаў яе як
адзіны мужчына ў сям'і.
Яна паглядзела ўніз, цяпер ад яе высакародным вышыні на яе маленькую пляменніцу з спалоханымі вачамі.
"Сапраўды, Аліна, у вас ёсць трук просяць найбольш замяшанне і няправільнае
пытанні. "
"Магчыма, гэта адбываецца таму, што я знаходжу жыццё ў замяшанне і няправільнае".
"Жыццё? Маладая дзяўчына не павінны абмяркоўваць жыццё ".
"Чаму бы і няма, бо як я жыву?
Вы не сцвярджаю, што гэта непрыстойнасць, што Ён жывы? "
"Гэта непрыстойнасці для маладой незамужняй дзяўчыне шукаць ведаць занадта шмат аб жыцці.
Што тычыцца вашага абсурдны пытанне аб мужчынах, калі я нагадаць вам, што чалавек з'яўляецца самым высакародным працы
Бога, можа быць, вы лічыце сябе адказ. "
Г-жа. дэ Sautron не запрасіў выкананне тэму.
Але мадэмуазель. абуральнае выхавання дэ Kercadiou гэта зрабіў яе ўпарты.
"Раз гэта так," сказала яна, "ты скажаш мне, чаму яны знаходзяць такіх пераважная
прыцягненне ў нясціплай нашага полу? "Мадам спынілася і падняла шакаваныя
рук.
Затым яна паглядзела ўніз па яе прыгожым, высокім мостам носа.
"Часам - часцей, па сутнасці, мая дарагая Аліна - вы прайсці ўсе разуменне.
Я напішу Квинтин, што чым раней вы складаецеся ў шлюбе, тым будзе лепш для
ўсё "." Дзядзька Квинтин пайшоў, якія важныя для маёй
ўласныя рашэнні ", Аліна нагадала ёй.
"Вось", сказала мадам з поўным перакананнем ", з'яўляецца апошняй і самай
абуральнымі сваёй памылкі. Хто калі-небудзь чулі пра дзяўчыну застацца ў
вырашыць пытанне аб сваім шлюбе?
Гэта ... недалікатны амаль падвяргаць яе да думак аб такіх рэчах. "
Г-жа. дэ Sautron здрыгануўся. "Квинтин з'яўляецца хамам.
Яго паводзіны з'яўляецца нечуваным.
Гэта спадар дэ La Tour d'Azyr павінны парад сябе перад вамі, каб вы можа скласці
Ваш розум, ці з'яўляецца ён належным чалавек! "
Яна зноў здрыганулася.
"Гэта мае грубасці, пра ... з сверб амаль ...
Mon Dieu! Калі я ажаніўся на ваш дзядзька, усё гэта было
размешчаны паміж нашымі бацькамі.
Упершыню я ўбачыў яго, калі ён прыйшоў падпісваць кантракт.
Я бы памёр ад сораму, калі б было інакш.
І гэта, як гэтыя справы павінны праводзіцца ".
"Вы, безумоўна маеце рацыю, шаноўная пані.
Але паколькі гэта не так, як мой уласны выпадак вядзецца, вы прабачце мяне, калі я
барацьбы з ім асобна ад іншых. Г-н дэ La Tour d'Azyr жадання ажаніцца на мне.
У яго было дазволена плаціць яго двары.
Я быў бы рады мець яго ў курсе, што ён можа перастаць гэта рабіць. "
Г-жа. дэ Sautron спыніўся, закамянелыя ад здзіўлення.
Яе доўгае твар збялеў, і яна, здавалася, дыхае з працай.
"Але ... але ... што ты кажаш? "выдыхнула яна.
Ціха Аліна паўтарыла сваю заяву.
"Але гэта абуральна! Вы не можаце быць дазволена гуляць хутка-і-
свабодны са спадаром якасці М. маркіз!
Ну, гэта не больш чым за тыдзень, так як вы дазволілі яму быць праінфармаваныя, што вы
стане яго жонкай! "" Я зрабіў гэта ў момант ... неабдумана.
З тых часоў ўласнае паводзіны М. маркіз "пераканалі мяне ў маёй памылцы."
"Але -! Mon Dieu" плакалі графіні. "Ты сляпы, каб вялікі гонар, што з'яўляецца
плацяць вам?
М. маркіз зробіць вас першая лэдзі ў Брэтані.
Тым не менш, дурылка, што вы ёсць, і большы дурань, што Квинтин ёсць, вы з гэтай дробяззю
надзвычайных шчасце!
Дазвольце мне папярэдзіць вас. "Яна падняла перасцярогі паказальным пальцам.
"Калі вы будзеце працягваць у гэтай дурной гумару г-на дэ La Tour d'Azyr можна вызначана зняць
яго прапанову і сысці ў абгрунтаваных забойства плоці ".
"Гэта, васпані, як і я імкнемся перадаць вам, гэта тое, што я больш за ўсё жаданне".
"О, ты з розуму." "Гэта можа быць, васпані, што я разумны ў
аддаючы перавагу арыентавацца на мае інстынкты.
Гэта можа быць нават, што я мае права крыўдзіцца, што чалавек, які імкнецца да
стаў маім мужам павінны ў той жа час плаціць такую даніну павагі да стараннай
жаласная дзяўчына тэатры Feydau ".
"Аліна"! "Не ці праўда?
Ці, магчыма, вам не здаецца дзіўным, што спадар дэ La Tour d'Azyr павінна так паводзіць
сам у такі час? "
"Аліна, ты такі надзвычайнай сумесі. У моманты вы шок мяне за непрыстойнасць
вашы выразы, у іншых вы мяне здзіўляеце лішкам вашай празмернай сарамлівасці.
Вы былі выхаваны, як маленькі буржуа, я думаю.
Так, што ж гэта такое - мала буржуазіі. Квинтин заўсёды быў чымсьці накшталт
крамніка ў глыбіні душы. "
"Я пытаўся ваша меркаванне з нагоды паводзінаў спадара дэ La Tour d'Azyr, шаноўная пані.
Не па сабе. "" Але гэта недалікатны ў вас выконваць
такія рэчы.
Вы павінны не ведаць пра іх, і я не магу думаць, які так ... такім нячулым, каб
праінфармуе Вас.
Але так як Вы паведамілі, па крайняй меры вы павінны быць сціпла сляпым да рэчаў, якія
праходзіць па-за межамі ... арбіту праведзена належным журавель-красавкой ".
"Ці будуць яны па-ранейшаму па-за маёй арбіце, калі я ажаніўся?"
"Калі вы мудрыя. Вы павінны заставацца без веды
іх.
Гэта ... гэта deflowers вашай невінаватасці. Я б не аб ўсім свеце, што г-н дэ Ла-
Tour d'Azyr павінны ведаць, вы незвычайна інструкцыі.
Калі б вы былі належным чынам выхаваны ў манастыры гэтага ніколі б не здарылася з вамі. "
"Але вы не адкажаце мне, мадам!" Аліна закрычала ў роспачы.
"Гэта не маё цнатлівасць, што знаходзіцца пад пытаннем, але гэта спадара дэ La Tour d'Azyr".
"Цноту"! Вусны мадам дрыжалі ад жаху.
Жах пакрыла яе твар.
"Дзе б вы даведаліся, што жудасна, што так няправільна слова?"
А потым мадам. дэ Sautron зрабіў гвалт да яе пачуццяў.
Яна зразумела, што тут вялікая цішыня і разважлівасць былі неабходныя.
"Мой дзіця, так як вы ведаеце так шмат, што вы не павінны ведаць, не можа быць ніякага шкоды ў
мой дадаўшы, што джэнтльмен павінен мець гэтыя маленькія забавы. "
"Але чаму, шаноўная пані?
Чаму гэта так? "" Ах, Божа мой, вы просіце мяне загадкі
прыроды. Гэта адбываецца таму, што гэта так.
Таму што мужчыны такія. "
"Таму што мужчыны з'яўляюцца звяры, вы маеце на ўвазе - што тое, што я пачаў з пытання Вам."
"Ты непапраўна дурны, Алін". "Вы маеце на ўвазе, што я не бачу рэчы, як вы
робіце, мадам.
Я не занадта будучыняй, як вы, здаецца, думаюць, і ўсё ж несумненна, у мяне ёсць права
Разлічваем, што ў той час як г-н дэ La Tour d'Azyr дамагаецца ўваходжання мяне, ён не можа быць на заляцанні
той жа час шэрыя тэатра.
Я адчуваю, што ў гэтым ёсць тонкая асацыяцыя сябе з гэтай невымоўнай
істота, якое глеб і абразы мяне.
Маркіз тупень чые заляцанні прымае форму ў лепшым выпадку ходульные кампліменты,
дурное і неарыгінальная.
Яны атрымліваюць нічога, калі яны падаюць з вуснаў яшчэ цёплы ад забруджвання, што
пацалункі жанчыны. "Так цалкам шакаваная была мадам, што для
момант, калі яна заставалася маўклівай.
Затым - "! Mon Dieu" сказала яна.
"Я ніколі б не падазравалі вы так недалікатны ўяўлення".
"Я не магу з сабой парабіць, шаноўная пані.
Кожны раз, калі яго вусны крануць маіх пальцаў я лаўлю сябе на думкі аб тым, што апошні аб'ект
яны закранулі. Я адразу ж пенсію, каб вымыць рукі.
У наступны раз, мадам, калі вы не дастаткова добрыя, каб перадаць маё пасланне да яго, я буду
заклік да вады і мыць іх у яго прысутнасці. "
"Але што ж мне яму сказаць?
Як ... якімі словамі я магу перадаць такое паведамленне? "
Мадам была агаломшана. "Будзьце адкрытыя з ім, шаноўная пані.
Лягчэй за ўсё ў рэшце рэшт.
Скажыце яму, што як бы нячыстымі, магчыма, былі яго жыцця ў мінулым, аднак ён нячысты
маюць намер, што яна павінна быць у будучыні, ён павінен па крайняй меры ў той час як даследаванне чысціні
набліжаецца з мэтай ўступлення ў шлюб
Дзева, якая сама чыстая і без плям. "
Мадам адскочыў, і паклаў рукі да вушэй, жах, нанесеная на яе прыгожы твар.
Яе масіўная грудзі ўздымаліся.
"О, як вы можаце?" Яна задыхалася. "Як вы можаце выкарыстоўваць такія страшныя
выразы? Дзе б вы пазналі іх? "
"У царкве", сказала Аліна.
"Так, але ў царкве многіх рэчах кажуць, што ... што ніхто не прыйдзе ў галаву казаць
у свеце. Дзіця маё, як я мог сказаць
такая рэч, каб Маркіз М. ле?
Як я магу? "" Ці павінен я сказаць, што гэта? "
"Аліна"! "Ну, вось яна," кажа Аліна.
"Што-то павінна быць зроблена, каб прытуліць мяне ад абраз.
Я цалкам агідны М. маркіз - агідны чалавек.
І тым не менш выдатна рэч можа быць, каб стаць маркізы дэ La Tour d'Azyr, чаму,
Шчыра кажучы, я б хутчэй жаніцца на шаўца, які практыкаваў прыстойнасць ".
Такая была яе гарачнасць і відавочныя вызначэння, што мадам. дэ Sautron прынёс
Сама з яе адчай спроба перакананні.
Аліне была яе пляменніца, і такі шлюб у сям'і будзе ў крэдыт
цалкам. На ўсе выдаткі, нішто не павінна перашкодзіць яго.
"Слухай, мая дарагая", сказала яна.
"Давайце прычыне. М. маркіз знаходзіцца далёка і не вернецца
да заўтра "." True.
І я ведаю, куды ён пайшоў - або па крайняй меры, якога ён адправіўся з.
Mon Dieu, і шэрыя ёсць бацька і хама з чалавекам, які мае намер зрабіць яе
яго жонка, і ні адзін з іх выбірае што-небудзь рабіць.
Я думаю, яны пагодзяцца з вамі, шаноўная пані, што вялікі джэнтльмен павінен мець свой маленькі
адцягваюць фактары. "Яе пагарда, як пякучае, як рэч
агонь.
"Аднак, васпані, вы збіраецеся казаць?" "Тое, што на наступны дзень пасля таго, заўтра вы
вяртанне ў Gavrillac. Г-н дэ La Tour d'Azyr, хутчэй за ўсё,
следаваць на вольным часе ".
"Ты маеш на ўвазе, калі гэтая брудная свечка згарэў?"
"Называйце гэта як хочаце."
Мадам, вы бачыце, ужо страціў надзею кіравання недарэчнасьць пляменніцы
выразаў. "На Gavrillac не будзе мадэмуазель.
Бине.
Гэтая рэч будзе ў мінулым. Вельмі шкада, што ён павінен быў правесці
яе ў такі момант. Чыць вельмі прывабная, у рэшце рэшт.
Вы не можаце гэтага адмаўляць.
І вы павінны рабіць папраўку "." М. маркіз афіцыйна прапанаваў мне
тыдзень таму. Часткова задаволіць пажаданні сям'і,
і часткова ... "
Яна змоўкла, не адважваючыся момант аднавіць на ведама тупы боль, "Часткова
таму што ён, здаецца, не вельмі для таго, каго я выйду замуж, я даў яму сваю згоду.
Гэта згоду, па прычынах, якія я даў вам, шаноўная пані, я хачу цяпер вызначана
сысці. "Мадам ўпала ў агітацыі з самых дзікіх.
"Аліна, я ніколі не павінны дараваць Вас!
Ваш дзядзька Квинтин бы ў адчай. Вы не ведаеце, што вы кажаце, што
выдатная рэч, вы адмаўляецеся. У вас няма пачуцця вашай пазіцыі, ад
станцыі, у які вы нарадзіліся? "
"Калі б я гэтага не зрабіў, васпані, я павінен быў бы зрабіць канца даўно.
Калі ў мяне трывалі гэты касцюм на адну хвіліну, то гэта таму я разумею,
Важнасць падыходнага шлюбу ў зямное сэнсе.
Але я пытаюся аб шлюбе нешта большае, і дзядзька Квинтин размясціў у сваім рашэнні
рукі "." Бог даруе яго! ", сказаў мадам.
А потым яна паспяшалася на тэму: "Пакіньце гэта для мяне цяпер, Аліна.
Кіруйцеся мяне - Ах, арыентуйцеся на мяне "Яе тон быў молячы.
"Я буду раіцца са сваім дзядзькам Чарльзам.
Але не абавязкова вырашыць да гэтага няшчаснага справы падарваў старэй.
Чарльз будзе ведаць, як гэта зрабіць.
М. маркіз павінны пакаяцца, дзіця, так як ваш тыраніі патрабуе гэтага, але не ў
вярэту і попел. Вы не спытаю так шмат? "
Аліна паціснула плячыма.
"Я прашу наогул нічога," яна сказала, што не было ні згоды, ні нязгоды.
Так мадам. дэ Sautron інтэрв'ю яе мужа, невялікі, мужчына сярэдніх гадоў, вельмі
арыстакратычнай па вонкавым выглядзе і адораныя вызначаных праніклівы сэнсу.
Яна ўзяла з сабой менавіта тоне, што Аліна ўзяла з сабой і якія ў
Аліне яна знайшла так недалікатны замяшанне.
Яна нават запазычаў некалькі фраз на Аліне.
У выніку ў другой палове дня панядзелка, калі, нарэшце, г-н дэ La Tour d'Azyr's
вяртанне Berline пад'ехаў да замка, ён быў сустрэты М. Ле Sautron граф дэ якія
жаданы пагаварыць з ім яшчэ да таго, змянілася.
"Жерве, ты дурань", была выдатная адкрыцця зробленыя Контэ М. Ле.
"Чарльз, ты дасі мне ніякіх навін", М. адказаў маркіз.
"З якой менавіта глупства вы бераце на сябе працу скардзіцца?"
Ён кінуўся стомлена на канапу, і яго доўгія зграбныя цела распаўзанне там ён
паглядзеў на свайго сябра з стомленай усмешкай на тым, што высакародна прыгожы бледны твар, што
Здавалася, каб кінуць выклік націскам ўзросту.
"З вашага апошняга. Гэтая дзяўчына Бине ".
"Вось! Пух!
Інцыдэнт, ці ледзь глупства ".
"Глупства - у такі час", Sautron настойваў.
Маркіз паглядзеў пытанне. Граф адказаў на яго.
"Аліна", сказаў ён, pregnantly.
"Яна ведае. Як яна ведае, што я не магу сказаць вам, але яна
ведае, і яна глыбока абражаны ". усмешкай на твары загінулага маркіза».
Ён сабраў сябе.
"Пакрыўджаныя"? Сказаў ён, і голас у яго быў трывожны.
"Але так. Вы ведаеце, што яна ёсць.
Вы ведаеце, ідэалы яна сфармавалася.
Гэта раны ёй, што ў такі час - пакуль вы тут, каб заляцанні ёй-
-Вы павінны ў той жа час быць Пераследуючы гэтую раман з чыць, што з Бине
Дзяўчына ".
"Адкуль вы ведаеце?" Спытаў La Tour d'Azyr. "Яна прызналася ў сваёй цёткі.
І бедны дзіця, здаецца, нейкай прычыне.
Яна кажа, што не будзе трываць таго, вы павінны прыйсці, каб пацалаваць яе руку з вуснаў,
па-ранейшаму забруджаны ад ... Ну, вы разумееце.
Вы шануеце ўражанне аб такой штуцы, на чыстым, адчувальная дзяўчына, такіх як
Аліне.
Яна сказала: - Я лепш скажу - што ў наступны раз вы цалуеце яе руку, яна будзе выклікаць
для вады і прамыць яго ў вашым прысутнасці. "асоба маркіза" успыхнуў пунсовым.
Ён падняўся.
Ведаючы яго жорсткім, нетрывальным дух, спадар дэ Sautron быў падрыхтаваны для ўспышкі.
Але ні адзін ўсплёск прыйшоў.
Маркіза адвярнулася ад яго і павольна наведваўся да акна, апусціўшы галаву, яго
рукі за спіну. Спынены там ён казаў, не паварочваючыся, яго
Голас быў адразу пагардліва і задуменным.
"Вы маеце рацыю, Чарльз, я дурань - злы дурань!
Я толькі што хапіла розуму пакінуць яго ўспрымаць.
Гэта, як я жыў, я мяркую.
Я ніколі не ведаў аб неабходнасці адмаўляць сабе ўсё, што я хацела. "
І раптам ён павярнуўся і выйшаў выбух.
"Але, божа мой, я хачу, Аліна, як я ніколі не хацеў што-небудзь яшчэ!
Я думаю, што я павінен забіць сябе ў лютасць, калі ў маёй глупства я б страціў яе. "
Ён ударыў лоб рукой.
"Я звер"! Сказаў ён.
"Я павінен быў ведаць, што калі гэта салодкае слова святой атрымаў ад гэтых дробных devilries з
мая яна будзе пагарджаць мяне, і я скажу вам, Чарльз, я бы праз агонь, каб аднавіць яе
павага ".
"Я спадзяюся, што гэта павінна быць адноўленая на больш лёгкіх умовах", сказаў Чарльз, а затым, каб палегчыць
Сітуацыя, якая стала раздражняць яго сваёй урачыстасцю, ён зрабіў слабы жарт.
"Гэта проста спытаў вас, што вы ўстрымліваліся ад праходжання вызначаных пажараў, якія
не ўлічваюцца мадэмуазель занадта ачыстцы прыроды ".
"Што тычыцца гэтай дзяўчыны Бине, усё скончана - скончыў", сказала маркіза.
"Я віншую вас. Калі вы прыняць гэтае рашэнне? "
"Гэты момант.
Я б да Бога, я зрабіў гэта 24 гадзіны таму.
Як гэта - "ён паціснуў плячыма -" чаму, 24 гадзіны яе было дастаткова для мяне, як
яны былі б для любога чалавека - найміт, своекарыслівую трохі багажу
Душа прастытутка. Бах! "
Ён здрыгануўся ад агіды да сабе і ёй. «Ах! Гэта робіць яго больш лёгкім для вас ", сказаў М.
дэ Sautron, цынічна. "Не сказаць, што гэта, Чарльз.
Гэта не так.
Калі б вы былі менш дурань, ты б папярэдзіў мяне раней. "
"Я магу даказаць папярэдзіў вас досыць хутка, калі вы прыбылі на папярэджанне".
"Існуе няма пакаяння я не буду рабіць.
Я ніцма сябе ў яе ног. Я буду прыніжаць сябе перад ёй.
Я зраблю прызнанне ў належны дух смутку, і неба дапамагае мне, я буду
прытрымлівацца маёй мэтай папраўкі для яе салодкі сакэ. "
Ён трагічна сур'езна.
Для г-на дэ Sautron, які ніколі не бачыў яго, не самадастатковы, напышлівае,
і кплівае, гэта было дзіўнае адкрыццё.
Ён скараціўся з амаль, яна дала яму пачуццё цікаўных, з зазіраў праз
замочную свідравіну. Ён ударыў плячо аднаго.
"Мой дарагі Жерве, тут пышна рамантычнае настрой.
Гэтым усё сказана. Прытрымлівайцеся гэтага, і я абяцаю вам, што ўсё будзе
у цяперашні час быць добра.
Я буду вашым амбасадарам, і хай будзе ў вас няма прычын скардзіцца. "
"Але я не мог бы пайсці да яе сябе?" "Калі вы мудрыя вы адразу стушавацца
самастойна.
Напішыце ёй, калі вы - зрабіць Ваш акт раскаяння за літарай.
Я растлумачу, чаму вы сышлі, не бачачы яе.
Я скажу ёй, што Вы зрабілі гэта па маёй парадзе, і я буду рабіць гэта тактоўна.
Я добры дыпламат, Жерве. Паверце мне ".
М. маркіз падняў галаву, і паказаў твар, што боль быў пякучы.
Ён працягнуў руку. "Вельмі добра, Чарльз.
Падавайце мне ў гэтым, і лічыць мяне сваім сябрам ва ўсім. "
>
КНІГА II: трагедыя Раздзел XI.
FRACAS ў Тэатры FEYDAU
Пакінуўшы гаспадара ў якасці свайго паўнамоцнага з мадмуазэль дэ
Kercadiou, і растлумачыць ёй, што гэта яго глыбокае раскаянне, што прымусіла
Яго, каб адышоў без прыняцця фармальнага пакінуць
яе, маркіза адвалены ад Sautron ў воблаку цемры.
Дваццаць чатыры гадзіны з Ла-Бине было больш чым дастаткова для чалавека яго
брезглив і вытанчаны густ.
Ён азірнуўся на эпізод з млоснасць - непазбежныя псіхалагічныя
рэакцыі - дзівячыся сабе, што да ўчорашняга дня ён павінен быў знайсці яе так
пажадана, і праклінаючы сябе, што для
Дзеля гэтага эфемернага задавальнення і нічога не стаяць, ён павінен мець сур'ёзныя
пагрозу яго шанцы на перамогу мадэмуазель дэ Kercadiou за жонку.
Існуе, у рэшце рэшт, нічога асабліва экстраардынарнага ў яго настроі, так што
Мне не трэба распрацоўваць яе далей.
Гэта стала следствам канфлікту паміж зверам і анёлам, якія ідуць, каб скласці
Склад кожнага чалавека.
Шевалье дэ Chabrillane - хто на самай справе акупаваных да маркізу
становішча падобна джэнтльмен у чаканні - сядзеў насупраць з ім у
велізарнае падарожжа Berline.
Невялікі раскладны стол быў узведзены паміж імі, і кавалер прапанаваў
пікет. Але М. маркіз быў не гумар для
карт.
Яго думкі паглынаюцца яго. Паколькі яны былі стук па маставой з
Вуліцах Нанта ", ён успомніў абяцанне Ла-Бине стаць сведкам яе выкананні, што
ноч у "Палюбоўнік Faithless".
І цяпер ён уцякаў ад яе. Думка была брыдкая яго на два
балаў. Ён зламаў дадзенае слова, і ён
паводзіў сябе як баязлівец.
І не было больш.
Ён прывёў наймітам трохі шлюха - гэта было такім чынам, ён думаў пра яе ў цяперашні час,
і з некаторай справядлівасці - чакаць літасцяў ад яго, у дадатак да шчодрыя ўзнагароды
якія ён ужо зрабіў ёй.
Багаж ўжо амаль імкнуўся заключаць здзелку з ім, як да яе будучыню.
Ён павінен быў адвезці яе ў Парыж, паклаў яе ў сваю ўласную мэбля - як выраз пабег,
і да гэтага часу працуе - і пад ценем яго магутная абарона, што дзверы
вялікія тэатры сталіцы павінны быць адчыненыя для яе талентаў.
Ён не - ён быў удзячны адлюстроўваць - як раз узяў на сябе абавязацельствы.
Але ні быў ён вызначана адмовіўся ад яе.
Узнікла неабходнасць зараз прыйсці да разумення, так як ён быў вымушаны
выбіраць паміж сваёй трывіяльнай запалам для яе-запал загартаваных ўжо - і яго глыбокі,
амаль духоўнай адданасці мадэмуазель дэ Kercadiou.
Яго гонар, ён лічыў, запатрабаваў ад яго, што ён павінен неадкладна даставіць сябе ад
ілжывае становішча.
Ла-Бине б сцэна, вядома, але ён ведаў падыходнае спецыфічнае для прымянення да
істэрыі падобнага роду. Грошы, у рэшце рэшт, ёсць сваё выкарыстанне.
Ён пацягнуў за шнур.
Карэта спынілася, лёкай з'явіўся ў дзвярах.
"Для тэатра Feydau", сказаў ён. Лёкай знік і Berline пракату
а.
Г-н дэ Chabrillane смяяліся цынічна. "Я буду вас турбаваць не будзе смешна",
адрэзаў маркіза. "Вы не разумееце".
Пасля гэтага ён патлумачыў сам.
Гэта быў рэдкі паблажлівасць ў ім. Але тады ён не мог быць
няправільна ў такім пытанні. Chabrillane стала сур'ёзным у адлюстраванні
крайнія маркіза сур'ёзнасцю.
"Чаму б не напісаць?" Прапанаваў ён. "Я сам, прызнаюся, што я павінен знайсці яго
лягчэй. "Нішто не можа лепш паказалі, М. Ле
Маркіз "стан розуму, чым яго адказ.
"Лісты нясуць адказнасць як для выкідка і няправільнае тлумачэньне.
Два рызыкі я не буду працаваць. Калі яна не адказала, я ніколі не павінен ведаць,
, Якія былі панесены.
І я, не маюць спакою, пакуль я не ведаю, што я ўсталяваў тэрмін для гэтай справы.
Berline магу чакаць, пакуль мы ў тэатры.
Мы пойдзем на потым.
Мы будзем падарожнічаць ўсю ноч, калі гэта неабходна. "" Peste! "Сказаў спадар дэ Chabrillane з
грымасу. Але гэта было ўсё.
Вялікае падарожжа перавозкі склалі на асветленыя парталы Feydau і М.
маркіз выйшаў.
Ён увайшоў у тэатр з Chabrillane, усё мімаволі паставіць сябе ў
рукі Андрэ-Луі.
Андрэ-Луі быў у стане раздражнення вытворчасці доўгага адсутнасці Climene ад
Нант ў кампаніі Маркіз М. ле, і сілкуецца невыказна самаздаволення з
якіх М. Бине лічыў, што падзеі цалкам беспамылковы імпарт.
Колькі ён можа паўплываць на настроі думак стоікаў, і імкнуцца да суддзі з
поўная адхіленасць, у сэрца і душа яго Андрэ-Луі мучылі і
паўсталі.
Гэта было не Climene ён абвінавачваў. Ён памыліўся ў ёй.
Яна была проста бедныя слабыя судна прывадам бездапаможна первый ўдых, аднак
фол, які абяцаў ёй прасоўвання.
Яна пакутавала ад чумы ад прагнасці, і ён павіншаваў сябе з на
адкрыў яго перш, чым зрабіць яе сваёй жонкай. Ён адчуваў да яе цяпер не што іншае, шмат
жаль і некаторых пагардай.
Шкада, быў народжаны ў любові, якую яна ў апошні час натхніла ў ім.
Можна было б параўнаць з адкідамі каханне, усё, што засталося пасля магутнага віна
яно было зліць.
Яго гневу, ён зарэзерваваны для яе бацькі і яе спакусніка.
Думкі, якія абуджалі ў ім пра тое, што ў панядзелак раніцай, калі было выяўлена,
што Climene яшчэ не вярнулася з экскурсіі ў папярэдні дзень у карэце
маркіза М. Ле, ужо злы
Дастаткова, не стымулюючы яны атрымалі ад звар'яцелай Леандр.
Да гэтага часу стаўленне кожнага з гэтых мужчын у адносінах да іншых быў адным з узаемнага
пагардай.
З'ява часта назіраецца ў падобных выпадках.
Зараз, здавалася б агульная бяда прывёў іх у свайго роду
альянс.
Так, па крайняй меры, здавалася, Леандр, калі ён адправіўся на пошукі Андрэ-Луі, які з
відавочным абыякавасцю паліў трубку на набярэжнай адразу перад гасцініцай.
"Назва свіння!", Сказаў Леандр.
"Як вы можаце ўзяць ваш лёгкасць і дым у такі час?"
Скарамуш апытаных неба. "Я не знаходжу гэта занадта холадна", сказаў ён.
"Сонца свеціць.
Я вельмі добра тут. "" Ці павінен я казаць пра надвор'е? "
Леандр быў вельмі ўсхваляваны. "Якое-то?"
"З Climene, вядома."
"О! Дама перастала цікавіць мяне, "ён схлусіў.
Леандр стаяў проста перад ім, прыгожая постаць прыгожа апранутых у гэтых
дзён, яго валасы і порошкообразных, яго панчохі з шоўку.
Яго твар быў бледны, яго вялікія вочы глядзелі больш, чым звычайна.
"Перастала цікавіць вас? Хіба вы не ажаніцца на ёй? "
Андрэ-Луі выгнаў воблака дыму.
"Вы не можаце хочуць быць абразлівым. Але вы амаль выказаць здагадку, што я жыву на іншы
рэшткі людзей. "" Божа мой! ", сказаў Леандр, пераадолены, і ён
глядзеў некаторы час.
Затым ён выліўся зноўку. "Вы зусім бессардэчны?
Вы заўсёды Скарамуш "?
"Што вы чакаеце ад мяне?" Спытаў Андрэ-Луі, выказваючы здзіўлення ў яго ўласным сваю чаргу,
але слаба. "Я не чакаю, што вы адпусцілі яе без
барацьбы ».
"Але яна пайшла ўжо". Андрэ-Луі пацягнуў трубку моманту,
у які час Леандр сціскаліся і разняў рукі ў нямоглай злосці.
"А з якой мэтай барацьбу з непазбежным?
Хіба вы змагаецеся, калі я ўзяў яе ў вас? "" Яна была не мая якія павінны быць прыняты ад мяне.
Я, але і імкнуліся, і вы выйгралі гонку.
Але нават калі б яно было інакш, адкуль гэта параўнанне?
Гэта была рэч у гонару, гэта - гэта пекла ".
Яго эмоцыі пераехаў Андрэ-Луі.
Ён узяў руку Леандр ст. "Ты добры хлопец, Леандр.
Я рады, што я ўмяшаўся, каб выратаваць вас ад вашай лёсу. "
"Ах, ты не любіш яе!" Ускрыкнуў іншы, горача.
"Вы ніколі не рабілі. Вы не ведаеце, што значыць каханне, або
Вы не жадаеце казаць, як гэта.
Божа мой! калі б яна была маёй жонкай заручаны і гэта здарылася, я павінен быў забіць
мужчыны - забіў яго! Чуеш мяне?
Але вы ...
Ах, ты, ты прыходзіш сюды і дым, і падыхаць свежым паветрам, і казаць пра яе як пра іншую
чалавека недаедкі. Цікава, я не стукнуць вас за словы ".
Ён адарваў руку ад аднаго счапленне, і выглядаў амаль як калі б ён ударыў яго
цяпер. "Вы павінны гэта зрабіць", сказаў Андрэ-
Луі.
"Гэта ў вашай часткі." З праклён Леандр павярнуўся на
пятку, каб ісці. Андрэ-Луі арыштавалі яго ад'езду.
"Момант, мой сябар.
Выпрабаванне мне самому. Вы б ажаніцца на ёй зараз? "
"Ці буду я?" Вачамі юнакі палалі запалам.
"Ці буду я?
Дайце ёй сказаць, што яна выйдзе за мяне, і я яе раб ".
"Рабыня з'яўляецца правільным словам -. рабом у пекле" "Яна ніколі не будзе пекла, каб мне, дзе яна
быў, што б яна зрабіла.
Я кахаю яе, хлопец, я не падобны на вас. Я кахаю яе, ты чуеш мяне? "
"Я ведаў яго на працягу некаторага часу", сказаў Андрэ-Луі.
"Хоць я і не падазраваў атакі захворвання павінны быць гэтак жорсткімі.
Ну, Бог ведае, што я любіў яе таксама цалкам дастаткова, каб падзяліцца сваёй смагай забойства.
Што тычыцца мяне, сіняя кроў La Tour d'Azyr наўрад ці здаволіць гэтую смагу.
Я хацеў бы дадаць да яго брудную вадкасць, якая цячэ ў жылах невымоўнай
Бине ".
На секунду яго эмоцыі былі з-пад кантролю, і ён адкрыў у Леандр
протравы тон гэтых апошніх сёе-тое словы пажараў, якія спалілі пад яго ледзянымі
экстэр'ер.
Малады чалавек схапіў яго за руку. "Я ведаў, што вы вялі сябе", сказаў ён.
"Вы адчуваеце - вы адчуваеце, як і я." "Вось нам, хлопцы, у заганнасці.
Я аддаў сябе, здаецца.
Ну, а што цяпер? Ці вы хочаце бачыць гэтага даволі маркіза разрываецца
на кавалкі? Я мог сабе дазволіць вам відовішча. "
Леандр глядзеў, цікава, быў гэты іншы cynicisms Скарамуш ст.
"Гэта не вельмі цяжка пры ўмове, я дапамогі.
Мне трэба толькі трохі.
Ці будзеце вы пазычыць мне? "" Усё, што вы спытаеце: "Леандр падарваўся.
"Мая жыццё, калі вы гэта неабходна." Андрэ-Луі ўзяў яго пад руку зноў.
"Давайце ісці," сказаў ён.
"Я буду вучыць вас." Калі яны вярнуліся, кампанія ўжо
за абедам. Мадэмуазель яшчэ не вярнулася.
Панурасць старшыняваў за сталом.
Каламбіна і мадам насілі трывожныя выразы.
Справа ў тым, што адносіны паміж Бін і яго трупы былі штодня ўсё больш
напружанымі.
Андрэ-Луі і Леандр адправіліся кожны ў свой звыклае месца.
Бине вочкі рушыў услед за імі з шкоднасным прасвет, яго тоўстыя губы надзьмула губкі ў
крывая ўсмешка.
"Вы двое вырошчваюць вельмі прыязныя і раптам", ён здзекаваўся.
"Вы чалавек адрознівання, Бине", сказаў Скарамуш, халодная нянавісць да яго голасу
само абраза.
"Магчыма, вам распазнаць прычыну?" "Лёгка адрозніць".
"! Regale кампаніі з ім", ён прасіў, і стаў чакаць.
"Што?
Вы вагаецеся? Ці магчыма, што існуюць абмежаванні на
вашага бессаромнасці? "Бине выхаваў яго вялікай галавы.
"Вы хочаце сварыцца са мной, Скарамуш"?
Гром грукатаў у яго глыбокі голас. "Сварка?
Вы хочаце, каб смяяцца.
Чалавек не сварыцца з істотамі, як вы.
Мы ўсе ведаем, месца які адбыўся ў вачах грамадскасці па самазадаволенай мужоў.
Але, у імя Бога, якое месца там наогул за самаздаволенымі бацькоў? "
Бине цяжка сябе ў парадак, вялікая ўзвышаюцца маса мужнасці.
Гвалтоўна ён, абтросшы стрымліваць руку П'еро які сядзеў злева ад яго.
! "Тысяча чарцей" зароў ён, "калі ўзяць гэты тон са мной, я паламаю кожнага
костка ў свае брудныя цела. "
"Калі б вы былі пакласці руку на мяне, Бине, вы павінны даць мне толькі правакацыяй я
яшчэ трэба, каб забіць цябе ". Андрэ-Луі быў спакойны, як ніколі, і
Таму больш пагрозлівым.
Сігналізацыя змешваюць кампаніі. Ён тырчаў з кішэні прыкладам
пісталет - нядаўна набылі. "Я іду ўзброеныя, Бине.
Гэта толькі справядліва, каб даць вам папярэджанне.
Справакаваць мяне, як вы прапанавалі, і я заб'ю цябе без якіх-небудзь згрызот сумлення больш, чым я
павінны забіць куля, якая ўсё-такі гэта рэч, якую вы больш за ўсё нагадваюць - смоўж, Бине;
тлушчу, слізістыя цела; мярзота без душы і без выведкі.
Калі я прыходжу думаць пра яго, я цярпець не можа сядзець за сталом з вамі.
Аказваецца мой жывот ".
Ён адсунуў ад сябе талерку і ўстаў. "Я пайду і харчавацца ў звычайным ніжэй
лесвіцы ". Услед за гэтым падскочылі да каламбіна.
"І я пайду з табой, Скарамуш"! Усклікнула яна.
Ён вёў сябе як сігнал. Калі б справа была узгодненым ён не мог
выпалі больш раўнамерна.
Бине, па сутнасці, быў перакананы ў змове.
Бо пасля каламбіна пайшоў Леандр, у выніку Леандр, палішынеля і
Затым усе разам адпачываем, пакуль Бине выявіў, што сядзіць толькі ў галаве
пустым сталом у пустым пакоі - дрэнна
патрос чалавек, чыя лютасьць маглі сабе дазволіць яму ніякай падтрымкі ад страху, якой ён быў
раптоўна ўварваліся.
Ён сеў думаць рэчы, і ён усё яшчэ быў у той меланхолія акупацыі, калі
можа быць, праз паўгадзіны яго дачка ўвайшла ў пакой, вярнуўся, нарэшце, ад яе
экскурсіі.
Яна выглядала бледнай, нават трохі страшна - у рэальнасці празмерна сарамлівым цяпер,
выпрабаванне з якімі сутыкаюцца ўсе кампаніі чакаюць яе.
Бачачы, ніхто, акрамя яе бацькі ў пакоі, яна правяраецца на парог.
"Дзе ўсе?" Спытала яна, і голас аказаў натуральным шляхам намаганняў.
М. Бине выхаваў яго вялікай галавой і павярнуўся да яе вочы, кроў з упырскам.
Ён нахмурыўся, надзьмуў тоўстыя губы і зрабіў рэзкі шум у горле.
І ўсё ж ён падвёў вынікі яе, так грацыёзна і мілавідная і, гледзячы настолькі лэдзі
моды ў яе доўгія мехам паліто падарожжа бутэлькі зялёнага, яе муфту
і яе шырокая капялюш ўпрыгожана зіготкімі
Rhinestone спражкі над ёй цудоўна прычасаныя каштанавыя валасы.
Не варта баяцца будучыні ў той час ён валодаў такімі дачка, хай Скарамуш граць тое, што
трукі ён.
Ён выказаў, аднак, ні адна з гэтых суцяшальных разважанняў.
"Дык ты вярнуўся, нарэшце, дурылка", прагыркаў ён у знак прывітання.
"Я пачаў пытацца сябе, калі мы павінны выканаць у гэты вечар.
Было б вельмі здзівілі мяне, калі б ты не вярнуўся ў тэрмін.
На самай справе, так як вы абралі гуляць тонкай боку, вы правялі па-свойму і
патаптаўшы мае рады, нішто не можа здзівіць мяне. "
Яна перасекла пакой да стала, і, абапіраючыся на яе, паглядзеў на яго
амаль пагардліва. "Мне няма чаго шкадаваць", сказала яна.
"Такім чынам, кожны дурань кажа, у першую чаргу.
Не дапамаглі б вы прызнаеце гэта, калі Вы мелі. Вы так.
Вы ідзяце сваім шляхам, нягледзячы на рады са старых галоў.
Смерць майго жыцця, дзяўчынка, што вы ведаеце пра мужчын? "
"Я не скарджуся", нагадала яна.
"Не, але Вы можаце быць у наш час, калі вы выявіце, што вы зрабілі б лепш
былі кіравацца стары бацька.
Да таго часу, пакуль ваш маркіз стамляўся для вас, не было нічога, вы не маглі б зрабіць
з дурнем.
Да таго часу, пакуль вы яму не больш, чым вас пад рукой, каб пацалаваць ... ах, імя
імя! , Што быў час, каб пабудаваць сваю будучыню.
Калі вы жывяце ў тысячу вы ніколі не будзеце мець такі шанец яшчэ раз, і вы
растраціў яго, для чаго? "Мадэмуазель сеў .--" Ты брудная ",
сказала яна, з агідай.
"Sordid, я?" Яго тоўстыя вусны скрывіліся яшчэ раз.
"У мяне было досыць адкіды жыцця, і таму я павінен падумаць вы.
Вы правялі рукой, на якой выйгралі цэлае стан, калі б вы гулялі так, як я загадаў вам.
Ну, вы ў яе гулялі, а дзе ж шчасце?
Мы можам свістка на што, як марак свіст ветру.
І, яй-богу, мы павінны будзем свістаць у цяперашні час, калі надвор'е ў трупу
працягваецца, як гэта ўстаноўлена цалі
Гэты нягоднік Скарамуш быў на яго трукі малпы з імі.
Яны раптам маральным. Яны не будуць сядзець за сталом з мяне больш. "
Ён быў захлынаючыся ад гневу і сарданічнай радасці.
"Гэта быў ваш сябар Скарамуш ўсталяваць іх прыклад.
Ён пагражаў маім жыцці на самай справе.
Пагроза маім жыцці! Заклікалі мяне ...
Так, але якое гэта мае значэнне?
Важна тое, што наступная рэч, якая здараецца з намі будзе тое, што трупа Бине
адкрыеце для сябе ён можа абысціся без М. Бине і яго дачкі.
Гэты подлы вырадак, я пасябраваў з мала-памалу пазбавіў мяне
ўсё.
Гэта ў яго ўлады сёння абрабаваць мне пра маю трупы, і няўдзячная досыць Валет
і подлыя дастаткова, каб зрабіць выкарыстанне сваёй улады. "Няхай ён," сказала мадэмуазель
пагардліва.
"Няхай ён?" Ён быў ашаломлены.
"А што ж з намі будзе?" "Ні ў якім выпадку цікавасць Бине Трупа
Мне значна больш ", сказала яна.
"Я адпраўлюся ў Парыж у бліжэйшы час. Ёсць лепш там, чым тэатры
Feydau. Там на мадэмуазель.
Montansier тэатр у Пале-Раяль, ёсць Комік Амбигю; ёсць
Камеды Франсэз, ёсць нават такая магчымасць у мяне можа быць тэатрам майго
самастойна. "
Яго вочы сталі вялікімі на гэты раз. Ён працягнуў тоўстую руку і паклаў яе
на адным з яе. Яна заўважыла, што яна дрыжала.
"Няўжо ён паабяцаў, што?
Няўжо ён абяцаў? "Яна паглядзела на яго з галавой, на адной
бок, вочы хітрыя і трохі дзіўная ўсмешка на яе вуснах ідэальна.
"Ён не адмові мне, калі я спытаў у яго," адказала яна, з упэўненасцю, што ўсё было ў
яна жадала гэтага. "Бах!"
Ён адхапіў руку, і цяжка сябе.
Існаваў агіды на твары.
"Ён не адмовіўся!" Ён здзекаваўся над ёй, а затым з захапленнем: «Калі б ты паступіў, як я
параіў вам, ён бы пагадзіўся на ўсё, што вы прасілі, і, што больш
ён забяспечыў бы ўсё, што вы
спытаў - усё, што ляжала ў межах сваіх сродкаў, і яны невычарпальныя.
Вы змянілі ўпэўненасці ў магчымасці, і я ненавіджу магчымасці - бог
Бога!
Я жыў па магчымасці, і па-пякельнаму каля голаду на іх. "
Калі б яна ведала, інтэрв'ю праходзіць у той момант у Шато-дэ-Sautron
яна б засмяялася менш упэўнена на змрочныя прадчуванні свайго бацькі.
Але яна не наканавана было даведацца, што і было самым жорсткім пакараннем з усіх.
Яна была прыпісваць ўсё зло, якое ні з гэтага перапаўнялі яе, крушэнне
ўсе надзеі на будучыню яна заснаваная на маркіза і раптоўнае разбурэнне
з трупы Бине, каб бязбожныя ўмяшання, што злыдзень Скарамуш.
У яе было столькі апраўданне, што, магчыма, без папярэджання ад г-на дэ
Sautron, маркіз б знайсці ў падзеях таго вечара ў тэатры
Feydau дастатковай падставай для спынення
заблытванне, што было багата занадта шмат непрыемных хваляванняў, у той час як разрыў-
з трупы Бине быў, безумоўна, вынік працы Андрэ-Луі.
Але гэта быў не вынік, які ён меў намер ці нават прадбачыў.
Так шмат было гэта справа, што ў інтэрвале пасля другога акта, ён імкнуўся
гардеробной падзяляюць Полішынэля і Rhodomont.
Палішынеля быў у акт змены.
"Я не павінен мяняць непрыемнасці", сказаў ён. "Кавалак не можа выйсці за межы майго
Першая сцэна чарговага акту з Леандр ".
"Што ты маеш на ўвазе?"
"Вы ўбачыце". Ён паклаў паперу на стол Полішынэля на фоне
Змазка-фарбамі. "Аддайце свой погляд з гэтай нагоды.
It'sa роду завяшчанне на карысць трупы.
Я быў адвакатам адзін раз; дакумент у парадку.
Я адмовіцца ад усіх вас доля вытворчасці партнёрства ў маёй кампаніі ».
"Але вы ж не значыць, што вы пакідаеце нас?" Ускрыкнуў Полішынэля ў стане трывогі, у той час
Раптоўнай поглядам Rhodomont спытаў той жа пытанне.
Скарамуш плячыма быў красамоўны.
Палішынеля пабег далей змрочна: "Вядома, гэта павінна было прадбачыць.
Але чаму вы павінны быць тым, каб ісці?
Гэта вы зрабілі нас, і менавіта вас, хто рэальныя галавы і мозгу
трупай, гэта вас, хто падняў яго ў рэальнай тэатральнай кампаніі.
Калі хто-то павінен сысці, няхай гэта будзе Бине - Бине і яго пякельныя дачка.
Ці, калі вы ідзяце, імя імя! Мы ўсе з табой! "
"Так", дадаў Rhodomont ", у нас было дастаткова таго, што тлушч нягоднік".
"Я думаў пра гэта, вядома," сказаў Андрэ-Луі.
"Гэта было не ганарыстасць, на гэты раз, гэта быў давер да вашай дружбе.
Пасля гэтай ноччу мы можам разгледзець яго зноў, калі я выжыву ".
"Калі вы выжыць?" Абодва плакалі.
Палішынеля ўстаў. "Цяпер, што вар'яцтва ці вы на ўвазе?", Ён
спытаў.
"З аднаго боку я думаю, што я аддаючыся Леандр; яшчэ я перасьледую старыя
сваркі. "тры ўдару прагучалі як ён казаў.
"Там, я павінен ісці.
Майце гэта папера, Полішынэля. У рэшце рэшт, яна не можа быць неабходным. "
Ён ужо не было. Rhodomont ўтаропіўся на Полішынэля.
Палішынеля ўтаропіўся на Rhodomont.
"Якога чорта ён думае?" Прамовіў другі.
"Гэта найбольш лёгка ўстаноўлена шляхам пабачым", адказаў Полішынэля.
Ён завяршыў змены ў спешцы, і, нягледзячы на тое, што сказаў Скарамуш, а затым
вынікаюць з Rhodomont. Калі яны наблізіліся крылы роў
апладысментамі сустрэлі якіх прыбылі з аўдыторыі.
Гэта было апладысменты і што-то яшчэ; апладысменты на незвычайныя ноты.
Як зніклі яны пачулі голас Скарамуш звон ясна, як звон:
"Такім чынам, вы бачыце, мой дарагі спадар Леандр, што калі вы кажаце аб трэцім саслоўем, яно
Неабходна быць больш відавочным. Што менавіта гэта трэцяе саслоўе? "
"Нічога", сказаў Леандр.
Існаваў ўздых з залы, чутны ў крылы, а затым хутка вынікаюць
Наступны Скарамуш на пытанне: "Ці праўда.
Нажаль!
Але тое, што ён павінен быць? "" Усе ", сказаў Леандр.
Гледачы раўлі яе крыкамі, больш жорсткім з-за нечаканасці
гэтага адказу.
"True зноў", сказаў Скарамуш. "І больш за тое, гэта тое, што яна будзе;
гэта тое, што яна ўжо ёсць. Вы сумняваецеся ў гэтым? "
"Я спадзяюся, што гэта," сказаў школу Леандр.
"Вы можаце ў гэта паверыць," сказаў Скарамуш, і зноў крыкі пракату ў гром.
Палішынеля і Rhodomont пераглянуліся: сапраўды, былы падміргнуў, а не
без весялосці.
"Святое імя!" Зароў голас ззаду іх. "Ці з'яўляецца падла ў сваёй палітычнай трукі
яшчэ раз? "Яны звярнуліся, каб супрацьстаяць М. Бине.
Перамяшчэнне з бясшумным хада яго, ён падышоў нечуванае за імі, і ёсць
Ён стаяў цяпер у яго пунсовы касцюм панталоны пад задняй жаночая начная сарочка, яго
маленькія вочы абуральнае па абодва бакі ад яго ілжывай нос.
Але іх ўвага была праведзена голас Скарамуш.
Ён падышоў да краю сцэны.
"Ён не сумняваецца", ён распавядаў аўдыторыі.
"Але тады гэта М. Леандр сам падобна тых, хто пакланяецца чарвівыя кумірам
Privilege, і таму ён трохі баяўся верыць праўдзе, што становіцца відавочным,
ўсім свеце.
Ці павінен я пераканаць яго?
Ці павінен я сказаць яму, як кампанія дваран пры падтрымцы сваіх служачых пад ружжом - шэсць
сто чалавек ва ўсім - спрабаваў дыктаваць трэцяга саслоўя Ренн некалькі кароткіх
тыдняў таму?
Ці павінен я нагадаць яму пра баявых перад паказана на гэты раз ад трэцяга саслоўя,
і як яны ахапілі вуліцы чыстымі, што натоўп дваран - Cette шэльма
высакародных ... "
Апладысменты перабіў яго. Фраза ударыў дома і злавілі.
Тыя, хто курчыўся пад гэтым абазначэннем сумна вядомай з сваіх паляпшае ускочыў на
гэта ператварэнне яе ад дваран сябе.
"Але дазвольце мне сказаць вам іх лідэра - ле кантакты высакародны дэ Cette шэльма, НУ-Б'ен-ле-
плюс шэльма дэ CES дваранамі! Ты яго ведаеш - што адзін.
Ён баіцца многіх рэчаў, але голас праўды ён баіцца больш за ўсё.
З такімі, як яму красамоўным ісціну красамоўна кажуць гэта рэч імгненна
маўчаць.
Такім чынам, ён выставіў сваіх аднагодкаў і іх valetailles, і вывеў іх на забой
гэтыя няшчасныя буржуа, які адважыўся падняць голас.
Але гэтыя ж самыя няшчасныя буржуазнай не выбіралі на забой на вуліцах
Ренн.
Прыйшло ў галаву, што з імі дваране пастанавілі, што кроў павінна паступаць, гэта магло б як
добра быць кроў дваран.
Яны задзейнічаны самі таксама - гэта высакароднае чэрні супраць натоўпу дваран - і
яны задзейнічаны сябе настолькі добра, што яны ехалі М. дэ La Tour d'Azyr і яго
ваяўнічы, якія вынікаюць з поля са зламанай галавы і разбураных ілюзій.
Яны шукалі прытулак ад рук кардэльеры, і даў ім shavelings
сьвятыню ў іх манастыр - тыя, хто выжыў, сярод якіх быў ганарлівым
лідэр, спадар дэ La Tour d'Azyr.
Вы чулі гэтага доблеснага маркіза, гэты вялікі ўладар жыцця і смерці? "
Яма была ў шуме момант. Ён супакоіў зноў Скарамуш працягваў:
"О, гэта быў выдатны спектакль, каб убачыць гэты магутны паляўнічы затаплення, каб пакрыць як
заяц, ідучы на зямлю ў Кордэл манастыр.
Ренн не бачыў яго з тых часоў.
Ренн хацелі б бачыць яго зноў. Але калі ён доблесную, ён таксама асцярожныя.
І дзе вы думаеце, ён схаваўся, гэты вялікі дваранін, хто хацеў бачыць
вуліцы Ренн абмытыя крывёю сваіх грамадзян, гэта чалавек, які б
забітыя старымі і маладымі з пагарджанай
зброд, каб прымусіць замаўчаць голас розуму і свабоды, якія можа сабе дазволіць кольца праз
Францыя сёння? Як вы думаеце, ён хаваецца?
Чаму тут, у Нанте ".
Зноў падняўся шум. "Што вы кажаце?
Немагчыма?
Навошта, сябры мае, у гэты момант ён знаходзіцца тут, у гэтым тэатры - хаваліся там, у тым, што
скрынкі. Ён занадта сарамлівы, каб паказаць сябе - о, вельмі
сціплы джэнтльмен.
Але вось ён за кулісамі. Няўжо вы не паказаць сябе сваім сябрам,
Г-н дэ La Tour d'Azyr, спадар маркіз, які лічыць красамоўства так вельмі небяспечна
падарунак?
Глядзіце, яны хацелі б пагаварыць з вамі, яны не вераць мне, калі я кажу ім, што вы
тут ".
Цяпер, што б ён ні быў, і ўсё, што погляды па гэтым пытанні
Андрэ-Луі, спадар дэ La Tour d'Azyr, вядома, не баязлівец.
Сказаць, што ён хаваўся ў Нанте было не так.
Ён прыйшоў і паехаў туды адкрыта і бессаромна.
Здарылася, аднак, што Нантец не ведалі да гэтага моманту яго прысутнасці
сярод іх.
Але тады б ён пагарджаў, каб паведамілі ім аб гэтым так жа, як ён бы
пагардай да схавалі гэта ад іх.
Аспрэчваемых такім чынам, аднак, і, нягледзячы на злавесныя, якім чынам буржуазныя
элемента ў аўдыторыі адказалі на заклік Скарамуш да свайго запалу,
нягледзячы на спробы Chabrillane да
ўтрымаць яго, маркіза адкідае заслону ў бок акна, а
раптам выявіў сябе, бледны, але самадастатковай і пагардлівае, як ён першым апытаных
смелыя Скарамуш і затым гэтыя
іншыя, якія пры выглядзе Яго, даў мову, каб іх варожасці.
Гудзе і крычыць нападкам яго слоў, кулакі былі ўзрушаныя на яго, кія былі размахваў
грозна.
"Забойца! Падлюга!
Баязлівец! Здраднік! "
Але ён, нягледзячы на шторм, усміхаючыся, на іх яго невыказным пагардай.
Ён чакаў, калі шум спыніцца, чакае іх рашэння ў сваю чаргу.
Але ён чакаў дарэмна, бо ён вельмі хутка ўспрымаецца.
Пагарды ён не папрацаваў хітраваць служылі, але каб заахвочваць іх.
У яму гармідар ўжо бушуе.
Удары былі свабодна абмяняць, не было валтузня груп, і тут і там
мячы ў цяперашні час распрацоўваюцца, але, на шчасце прэс быў занадта шчыльным, каб дапусціць іх
эфектыўнага выкарыстання.
Тыя, хто меў з імі жанчын і нясмелы па прыродзе былі спяшаюцца пакідаць
дом, падобны становіцца кабіне, дзе крэслы былі разбітыя забяспечыць
зброі, і частка люстры ўжо выкарыстоўваліся як ракеты.
Адзін з іх, кінутых руку джэнтльмена ў адным з скрынь вузка
прапусціў Скарамуш, дзе ён стаяў, гледзячы ў якой-то змрочнай трыумф на
спусташэнне якіх яго словы, якія зрабілі.
Ведаючы аб тым, што гаручыя матэрыялы аўдыторыі быў складзены, ён наўмысна
кінуў сярод іх асветлены паходняй разладу, для вытворчасці гэтага пажару.
Ён бачыў мужчын хутка зніжаецца на групы прадстаўнік адной або іншага боку ў
гэтая вялікая сварка, які ўжо пачаў агітаваць ўсёй Францыі.
Іх крыкі ралі тэлефанавалі праз тэатр.
"Далоў шэльма!" Ад некаторых. "Далоў прывілеяваных!" Ад іншых.
І тады над агульным дын один крык пачуўся рэзка і настойліва:
"Для скрыню! Смерць ката Ренн!
Смерць La Tour d'Azyr, які робіць вайну людзей! "
Існаваў пагоні за адной з дзвярэй з ямы, якая адкрылася на лесвіцы
вядучыя да скрынях.
І зараз, у той час бою і блытаніна распаўсюджваецца з хуткасцю пажару, перапоўненыя з
тэатра да вуліцы, La Tour d'Azyr's скрыню, які стаў асноўным
Аб'ектам нападу буржуазіі,
таксама стаў аб'ядноўвае падставай для такіх спадароў, як былі прадстаўлены ў
тэатр і для тых, хто, не быўшы мужчынамі нараджэння сябе, тым не менш
прыкладаецца да партыі дваран.
La Tour d'Azyr было пакінуў пярэдняй панэлі для задавальнення тых, хто прыходзіў да яго.
І цяпер у яме адна група раз'юшаных спадары, у спробе дасягнуць стадыі
праз пусты аркестр, так што яны могуць мець справу з смелыя комік, які
нясе адказнасць за гэты выбух, знайшлі
аб сваёй нязгодзе і стрымліваць іншую групу, якая складаецца з мужчын, чые пачуцці
Андрэ-Луі даў выраз.
Заўважыўшы гэта, і памятаючы, люстра, ён звярнуўся да Леандр, які
заставаўся побач з ім. "Я думаю, што пара ісці", сказаў ён.
Леандр, гледзячы жудасны пад фарбы, у жах ад буры, якая перавысіла на сённяшні дзень
усё, што яго ўяўлення мозгу мог выказаць здагадку, булькала нечленораздельные
пагаднення.
Але гэта выглядала так, быццам яны былі ўжо занадта позна, таму што ў той момант яны нападаюць
ззаду.
М. Бине ўдалося, нарэшце, у парушэнне мінулым Полішынэля і Rhodomont, які ў
з прычыны яго забойнай лютасьці быў імкнучыся ўтрымаць яго.
Паўтузіна спадары, заўсёднікі зялёны зала, прыйшоў круглы на сцэну, каб
патрашыць махляр які стварыў гэты бунт, і менавіта яны кінула ў бок
гэтых двух комікаў якія віселі на Бине.
Пасля яго яны прыйшлі цяпер, мячы з, але пасля іх зноў прыйшоў Полішынэля,
Rhodomont, Арлекін, П'еро, Pasquariel, а басконскі мастак, узброены такімі
рэалізуе, як яны маглі хутка схапіць,
і намер пасля захавання чалавека, з якім яны сімпатызавалі, нягледзячы на ўсё, і ў
якіх цяпер усе іх надзеі былі ў цэнтры.
Ну наперад пракату Бине, рухаецца хутчэй, чым любы калі-небудзь бачыў яго рухацца, і размахваючы
доўгі трыснёг, з якога неаддзельна панталонах.
"Сумна вядомы нягоднік!" Зароў наш ён.
"Вы загубілі мяне! Але, назва імя, вы павінны плаціць! "
Андрэ-Луі павярнуўся да яго тварам. "Вы блытаць прычыну з уступленнем у сілу", сказаў ён.
Але ён не атрымаў далей ...
Трыснёга Бине, злосна прывадам, спусціўся і зламаў яму на плячо.
Калі б ён не пераехаў хутка ў бок, як удар прыйшоўся ён, павінна быць, яго праз
галава, і, магчыма, ашаламіла яго.
Як ён рухаўся, ён апусціў руку ў кішэню, і хуткія на парэпанне
Парушэнне трыснёга Бине прыйшоў расколіну пісталет, з якім Андрэ-Луі адказаў.
"У вас было ваша папярэджанне, вы брудныя патураць!" Закрычаў ён.
А на слова, ён стрэліў у яго праз цела.
Бине пайшоў крычаць, у той час жорсткія Полішынэля, жорсткай, чым калі-небудзь у
той момант разлютаваных рэчаіснасці, казаў хутка ў вуха Андрэ-Луі:
"Дурань!
Так шмат было не трэба! Далоў вас цяпер, ці вы будзеце пакінуць свой
скура тут! Далоў вас! "
Андрэ-Луі думаў, што гэта добры савет, і ўзяў яго.
Госпада, якія вынікалі Бине ў тым, што карны пік на сцэне, часткова
стрымліваецца імправізаванае зброю з гульцоў, збольшага запалоханыя
другі пулгак, які прадставіў Скарамуш, адпусціў яго.
Ён атрымаў крылы, і тут апынуўся, з якімі сутыкаюцца пары сяржантаў
гадзіны, з боку міліцыі, якая ўжо ўварванне ў тэатр з мэтай
аднаўленне парадку.
Выгляд у іх нагадаў яму непрыемна, як ён павінен стаяць на закон
працу ў гэтую ноч, і ў прыватнасці для гэтага куля затрымалася дзесьці ў Бине
гладкім целам.
Ён памахаў пісталетам. "Дарогу, ці я буду запісваць вашыя мазгі!", Ён
пагражаў ім, і запалохвалі, самі, без агнястрэльнай зброі, яны ўпалі
і няхай ён пройдзе.
Ён паслізнуўся на дзвярах зялёнай пакоі, дзе дамы кампанія закрыла
сябе, пакуль бура павінна скончыцца, і таму атрымаў вуліцы ззаду
тэатр.
Яна была пустынная. Уніз гэтага ён адправіўся бегам, маючы намер
дасягненні гасцініцу для адзення і грошай, бо немагчыма было, што ён павінен прыняць
дарогі ў вопратцы Скарамуш.
>